فیزیوتراپی کاردرمانی گفتار درمانی

بهبود حرکت، کاهش درد، و افزایش استقلال در زندگی روزمره خود هستید؟ کلینیک فیزیوتراپی و کاردرمانی می تواند نقطه شروعی برای بازگشت شما به زندگی فعال و باکیفیت باشد. ما با بهره گیری از تیمی متخصص و روش های درمانی نوین، به شما کمک می کنیم تا توانایی های از دست رفته خود را بازسازی کرده و به اهداف درمانیتان دست یابید. 09106210197 خانم دکتر دمیرچی

کاهش درد و بازگشت سریع به فعالیت — با تیم حرفه‌ای و تجهیزات پیشرفته

فیزیوتراپی یک رشته از علوم توانبخشی است که بر بازیابی، حفظ و بهینه سازی حرکت و عملکرد فیزیکی تمرکز دارد. اگر با درد مزمن، آسیب های ورزشی، محدودیت های حرکتی پس از جراحی یا سکته مغزی، و یا مشکلات اسکلتی-عضلانی دست و پنجه نرم می کنید، فیزیوتراپی می تواند راه حل موثری باشد.

خدمات فیزیوتراپی ما شامل:

درمان دستی (Manual Therapy): شامل تکنیک های پیشرفته برای کاهش درد، افزایش دامنه حرکتی مفاصل و بهبود عملکرد عضلات.

• تمرین درمانی (Exercise Therapy): برنامه های ورزشی اختصاصی برای تقویت عضلات، افزایش انعطاف پذیری، بهبود تعادل و هماهنگی.

• الکتروتراپی (Electrotherapy): استفاده از دستگاه های فیزیکی مانند لیزر، اولتراسوند، تنس (TENS) برای کاهش درد و التهاب، و تسریع روند بهبودی.

• آب درمانی (Hydrotherapy): انجام تمرینات درمانی در آب برای کاهش فشار بر مفاصل و افزایش دامنه حرکتی.

• فیزیوتراپی ورزشی: توانبخشی تخصصی برای ورزشکاران جهت بازگشت ایمن به فعالیت های ورزشی پس از آسیب.

• فیزیوتراپی نورولوژیک: کمک به بیماران مبتلا به سکته مغزی، ام اس، پارکینسون و سایر اختلالات عصبی برای بهبود عملکرد حرکتی.

کاردرمانی رویکردی جامع است که به افراد در هر سنی کمک می کند تا مهارت های لازم برای انجام فعالیت های روزمره (ADLs) را به دست آورند، حفظ کنند یا بهبود بخشند. هدف اصلی کاردرمانی، افزایش استقلال و کیفیت زندگی از طریق تمرکز بر فعالیت های معنادار برای هر فرد است.

خدمات کاردرمانی ما شامل:

توانبخشی دست و مچ دست: درمان و توانبخشی پس از آسیب ها یا جراحی های مربوط به دست.

• تمرینات تقویت مهارت های حرکتی ظریف و درشت: بهبود هماهنگی و دقت حرکات برای انجام کارهای روزانه.

• آموزش مهارت های خودیاری: کمک به انجام مستقلانه فعالیت هایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن.

• بازتوانی شناختی: بهبود حافظه، توجه، حل مسئله و سایر توانایی های شناختی.

• ساخت اسپلینت و ارتز: ابزارهایی برای حمایت، اصلاح یا جلوگیری از بدشکلی اندام ها.

• اصلاح محیط و وسایل کمکی: توصیه و آموزش در مورد ابزارهای تطابقی و تغییرات محیطی برای افزایش استقلال.

• کاردرمانی کودکان: توسعه مهارت های رشدی در کودکان با تاخیر رشدی، اوتیسم، فلج مغزی و سایر اختلالات.

تیم تخصصی و مجرب: فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران ما با دانش روز دنیا و تجربه گسترده، بهترین خدمات را ارائه می دهند.

• رویکرد درمانی فرد محور: هر برنامه درمانی به صورت اختصاصی برای نیازها و اهداف هر بیمار طراحی می شود.

• تجهیزات مدرن: استفاده از جدیدترین دستگاه ها و تکنولوژی های درمانی برای اثربخشی بیشتر.

• محیطی دوستانه و حمایتگر: فضایی آرام و دلنشین برای تسریع روند بهبودی شما.

• همکاری بین رشته ای: تعامل نزدیک فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران برای ارائه یک برنامه توانبخشی جامع.

بازگشت به توانمندی ها و بهبود کیفیت زندگی هستیم. اگر شما یا عزیزانتان نیازمند خدمات فیزیوتراپی یا کاردرمانی هستید، برای مشاوره و تعیین وقت قبلی با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپی در واقع یکی از علوم اصلی توانبخشی است و در زیر مجموعه توانبخشی قرار می گیرد.هدف اصلی از درمان فیزیوتراپی بهبود عملکرد، افزایش دامنه حرکات، افزایش قدرت عضلات، انعطاف عضلات، تحمل عضلات، بهبود زندگی فرد، بهبود وضعیت راه رفتن و در نهایت بهبود عملکرد کلی فرد هست.

هر چیزی که مربوط به حرکت انسان ها می شود به فیزیوتراپی مرتبط هست و می تواند در آن دخالت داشته باشد.فیزیوتراپیست با استفاده از علم آناتومی، فیزیولوژی، علم شناخت بیماری ها و عوارض حرکتی ناشی از آن برای بیماران برنامه درمانی طراحی می کند، که شامل موارد زیر است:تمرین درمانی برای بهبود وضعیت حرکتی بیماران درمان های دستی,استفاده از ابزارهای خاص، دستگاه های الکتروتراپی و سایر تجهیزات مورد نیاز که به بهبود بیماران کمک می کند

1. درمان درد انواع مشکلات عضلانی و اسکلتی و عصبی
2. توانبخشی سالمندان ناتوان و دچار ضعف جسمانی
3. توانبخشی بیماران سرطانی و شیمی درمانی
4. توانبخشی بعد از تمام عمل جراحی
5. توانبخشی سکته مغزی فلج مغزی و تومور مغزی
6. درمان آرتروز درد زانو و خشکی مفصل
7. درمان ضایعات نخاعی دیسک کمر و سیاتیک
8. توانبخشی ام اس و پارکینسون
9. توانبخشی معلولین جسمی و حرکتی
10. توانبخشی آسیب های ورزشی

فیزیوتراپیست کیست و چه کاری انجام می دهد؟

فیزیوتراپیست کسی است که با اشراف بر علم های موجود آناتومی، فیزیولوژی، کینزیولوژی (حرکت شناسی) و شناخت بیماری ها و عوارض ناشی از آن ها می تواند به عنوان یک متخصص در حرکات بدن بتواند بهترین برنامه درمانی را برای افراد آسیب دیده در نظر بگیرد تا فرد به اهداف زیر برسد:

1. قدرت عضلانی بیشتر
2. تحمل عضلانی بیشتر
3. انعطاف بدنی بیشتر
4. عملکرد بهتر
5. سطح بهتری از فعالیت

فیزیوتراپی در درمان چه بیماری هایی کاربرد دارد؟

علم فیزیوتراپی همانطور که گفته شد، چون تمام بیماری هایی که مرتبط با حرکت هستند و همه چیزهایی که برای حرکت نیاز هستند را در نظر می گیرد، پس شامل چند دسته از بیماری ها می شود، که عبارتند از:

1. بیماران ارتوپدی
2. بیماران نورولوژیک
3. بیماری های تنفسی و قلبی
4. بیماری های روماتیسمی و پوستی
5. مشکلات مرتبط با کف لگن
6. بیماران نیازمند بستری (پس از بارداری، جراحی و …)
7. بیماران سوختگی
8. کودکان

درمان با فیزیوتراپی فیزیوتراپی در بیماران ارتوپدی مهمترین دسته ای که فیزیوتراپی در آن کاربرد دارد، دسته بیماران ارتوپدی هست و برای تمام بیمارانی که شامل مشکلات ستون فقرات، مشکلات عضلانی اسکلتی هستند، مفید و کاربردی است.فیزیوتراپی در بیماران نورولوژیک شامل بیماری در حوزه نورولوژیک هستند و در واقع بیماری هایی که به سیستم عصبی مرتبط هستند و حرکت افراد را تحت تاثیر قرار می دهند، مانند:

1. ام اس
2. پارکینسون
3. سکته مغزی
4. ضربه مغزی
5. ضایعات نخاعی

فیزیوتراپی در بیماران تنفسی و قلبی

فیزیوتراپی در بیماری های تنفسی و قلبی نیز کاربرد دارد. بیماری قلبی و تنفسی از آنجایی که در واقع عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار داده و ظرفیت تنفسی و ظرفیت قلبی و به طور کلی عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار می دهند، فیزیوتراپی می تواند در این افرد موثر باشد.برخی از فواید و اهداف آن در بیماران تنفسی و قلبی شامل موارد زیر است:

بهبود ظرفیت ریه, بهبود وضعیت تنفسی,تقویت عضلات تنفسی,توانبخشی قلبی,فیزیوتراپی در بیماران روماتیسمی و پوسی,دسته بعدی بیماری هایی که فیزیوتراپی می تواند خیلی موثر باشد بیماری های روماتیسمی و پوستی است.بیماری های روماتیسمی در واقع دسته ای از بیماری های خود ایمنی هستند که به صورت عمده مفاصل بدن را تحت تاثیر قرار می دهند و جاهای دیگر بدن را هم می توانند تحت تاثیر قرار دهند، ولی مهمترین جاها مفاصل است که مستقیما حرکات را تحت تاثیر قرار می دهند.فیزیوتراپی برای یک سری بیماری های پوستی هم که در واقع حرکت را محدود می کنند (مثل اسکلرودرمی)، می تواند موثر و مفید باشد.

فیزیوتراپی کف لگن فیزیوتراپی در مشکلات مربوط به کف لگن نیز می تواند کمک کننده باشد، که شامل موارد زیر می شود:بیماری های زنان,بیماری های مردان,مشکلات جنسی,مشکلات بی اختیاری ادرار و مدفوع, و هر مشکلی که در واقع مرتبط هست با کف لگن و اندام های تناسلی فیزیوتراپی در بیماران نیازمند بستری فیزیوتراپی در مواردی مانند پس از بارداری، جراحی و … نیز می تواند موثر باشد. کسانی که زایمان می کنند یا جراحی را پشت سر می گذارند، حتما به آن نیاز دارند.در واقع این موارد جزو دسته مشکلاتی است که فیزیوتراپی در بیماران نیازمند بستری می تواند حل کند.

فیزیوتراپی در بیماران سوختگی از دیگر بیماری هایی که فیزیوتراپی می تواند روی آن ها اثر بگذارد، بیماران سوختگی هستند.بیمارانی که تحت مشکلات سوختگی قرار گرفتن و دچار سوختگی شدند، هم پوست آسیب می بیند و هم ممکن است وضعیت بافت نرم به شدت تغییر کند و بافت نرم دچار کوتاهی شود. همچنین گوشت اضافه یا بافت اسکار که به وجود می آید ممکن است حرکت مفاصل را محدود کند.بیمارانی که دچار سوختگی می شوند، حتما نیاز به فیزیوتراپی خواهند داشت.فیزیوتراپی کودکان دسته دیگر از بیماران که به فیزیوتراپی نیاز دارند کودکان هستند که در مسائلی که مادرزادی هست یا مشکلاتی که بچه ها با آن به دنیا می آیند یا مثلا در دوره نوزادی اتفاق می افتد، می تواند به این افراد نیز کمک کند. مشکلات ارتوپدی, مشکلات نورولوژیک, مشکلات شناختی

فواید فیزیوتراپی مهمترین فایده فیزیوتراپی این است که فرد را به کیفیت زندگی بالاتری برساند، عملکرد را تا جایی که امکانپذیر هست به حد مطلوب برای آن فرد برساند (لزوما نه حد مطلوبی که برای همه آدم ها هست) و بتواند عملکرد را بهبود داده و حرکت بهتر شود و در نهایت کیفیت زندگی فرد بهتر شود.بنابراین از فواید فیزیوتراپی هم افراد سالم می توانند بهره ببرند (برای پیشگیری از آسیب و نگه داشتن خودشان در بالاترین سطح عملکری) و هم افرادی که به نحوی آسیب خاصی داشتند. (برای برگشتن به بالاترین سطح عملکرد و فعالیت خودشان)فیزیوتراپی هم در درمان و هم در پیشگیری از آسیب می تواند به شدت کمک کننده باشد. همچنین در پیشگیری از آسیب مجدد، برای افرادی که دچار عارضه و مشکلات خاصی شده اند مفید است.

روش ها و تکنیک های درمانی در فیزیوتراپی

مانند بقیه حرفه ها که یک جعبه ابزاری با خودشان دارند، فیزیوتراپیست هم یک جعبه ابزاری با خودش دارد که با توجه به شرایط فرد و بیماری می تواند از جعبه ابزاری که در اختیارش هست، آن چیزی هایی که مورد نیاز است را بردارد تا بتواند افراد را درمان کند.در این جعبه ابزار مهمترین چیز، تصمیم گیری آن فرد است که چه برنامه درمانی را طراحی کند و این که چه برنامه درمانی برای هر بیماری ریخته شود وابسته به این هست که از چه تکنیک هایی استفاده بکند.روش های درمانی فیزیوتراپی تمرین درمانی اولین و مهمترین این تکنیک ها شامل تمرین درمانی است.یعنی فیزیوتراپیست با توجه به شرایط هر فرد تمریناتی را که برای بهبود حرکت، بهبود دامنه حرکتی، بهبود قدرت عضلات، بهبود وضعیت مفاصل و آن قسمت از بدن که مدنظر دارد را طراحی می کند و آموزش داده و این تمرینات را به عنوان درمان ارائه می دهد.

منوال تراپی

روش بعدی که جزو جعبه ابزار فیزیوتراپی هست، منوال تراپی هست. یعنی یک جاهایی علاوه بر این که ممکن است از سایر ابزارها استفاده شود، فیزیوتراپیست ملزم هست که از دستان خودش و یک سری تکنیک های دستی، ماساژ و موبیلیزیشن و … استفاده کند تا بتواند حرکت، قدرت و دامنه حرکتی را کمک کند تا سریعتر برای فرد ایجاد شود. پس این نیز قسمت مهمی از درمان است.

الکتروتراپی

بقیه ابزارها می رود جزو الکتروتراپی. الکتروتراپی شامل استفاده از دستگاه هایی است که به فرآیند درمان کمک می کنند و بهبود را سریعتر می کنند. همچنین درد را کم کرده و التهاب را بهبود می دهند و ترمیم را بیشتر می کنند که شامل یک سری دستگاه هست.
یک سری ابزار دیگر هم وجود دارد. ابزارهای دستی مثل درای نیدلینگ، تیپینگ یا یک سری تکنیک های دیگر که فیزیوتراپیست تصمیم می گیرد با توجه به مشکلات هر فرد از آن استفاده بکند یا خیر.

آیا قبل از شروع فیزیوتراپی نیاز به تصویربرداری اشعه ایکس یا ام آر آی می باشد؟

خیر لزوما، این دو تا اصلا لازم و ملزوم یکدیگر نیستند. البته در خیلی از موارد پزشک برای اطمینان بیشتر و تشخیص بهتر که آیا آسیبی به استخوان ها، بافت نرم یا عضلات وارد شده است یا خیر، بیمار را برای عکس برداری ایکس ری یا ام آر آی میفرستد و در نهایت، برای بیمار فیزیوتراپی را پیشنهاد می کند.در خیلی از مواقع هم که تشخیص خیلی راحت تر و در واقع علائم به قدری واضح است که پزشک نیازی به عکس برداری نمی بیند، ممکن است فرد را مستقیما برای درمان به فیزیوتراپی ارجاع دهد.

مدت زمان جلسات فیزیوتراپی چقدر است؟

مدت زمان جلسات فیزیوتراپی با توجه به وضعیت بیمار و کاری که لازم هست روی فرد انجام شود متغیر است.مدت زمان فیزیوتراپی در بیماران نورولوژیک در بیماران نورولوژیک این زمان، زمان بلند مدت تری هست. به این دلیل که این بیماران دچار مشکلات حرکتی شدیدتری هستند و زود به زود خسته می شوند و بیشتر قسمت درمانی آن ها شامل تمرین درمانی و درمان های این شکلی هست، زمان بیشتری را نیاز دارند.بنابراین مدت توانبخشی این افراد حداقل ۱ ساعت و تا ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه هم ممکن است طول بکشد.مدت زمان جلسات فیزیوتراپی در مشکلات ارتوپدی

ولی در بیمارانی با مشکلات ساده تر و مشکلات ارتوپدی مثل گردن درد، کمر درد، شکستگی و سایر مشکلات، مدت زمان جلسه فیزیوتراپی از ۴۵ دقیقه تا ۱ ساعت و ۳۰ دقیقه نهایتا می تواند باشد و کمتر اتفاق می افتد که بیشتر از این مقدار باشد.ممکن است فرد در نسخه اش نیاز به مگنت تراپی، لیزر درمانی و … داشته باشد،

این باعث می شود که زمان جلسه به ۱ ساعت و ۳۰ دقیقه یا بیشتر برسد.همچنین اگر از درای نیدلینگ استفاده شود یا بیمار نیاز به کار دستی داشته باشد یا تمرین درمانی بیشتر از حد معمول داشته باشد، این زمان بیشتر می شود ولی به صورت معمول مدت زمان جلسات فیزیوتراپی برای بیماران ارتوپدی ۱ ساعت تا ۱ ساعت و ۱۵ دقیقه است.تعداد جلسات فیزیوتراپی تعداد جلسات فیزیوتراپی خیلی وابسته به مشکل فرد و تشخیص پزشک دارد. به صورت نرمال پزشکان جلسات فیزیوتراپی را به صورت ۱۰ جلسه می نویسند و اگر نیاز به درمان باشد و فرد بهبود پیدا نکرده باشه تعداد جلسات بیشتر هم خواهد شد.یک سری از پزشکان ممکن است تعداد جلسات را ۵ جلسه ذکر کنند. مثلا برای کسی که شاک ویو دارد یا مشکل خیلی جدی ندارد که راحت قابل حل است، ۵ جلسه تجویز می شود.

بیشترین حالتی که شایع می باشد ۱۰ جلسه است. در خیلی مواقع هم دیده شده ۱۵ جلسه، ۲۰ جلسه یا نهایتا ۳۰ جلسه در یک نسخه نوشته می شود.ولی به صورت کلی فیزیوتراپی برای همه بیماران ۱۰ جلسه انجام می شود، ولی اگر نیاز به تمدید داشته باشند، با تشخیص پزشک این تعداد جلسات می تواند تمدید هم شود.برای مثال در بیمارانی که مشکلات شکستگی یا محدوده دامنه حرکتی دارند، این تعداد جلسات می تواند به ۲۰ یا ۳۰ تا هم برسد. یا در افرادی که مشکلات کمر درد دارند ممکن است تعداد جلسات فیزیوتراپی به ۱۵ یا ۲۰ هم برسد.ولی در بیمارانی که مشکلات نورولوژیک دارند مانند سکته مغزی این تعداد جلسات با توجه به شرایط بیمار و مشکلی که دارد حداقل ۲۰ و ۳۰ جلسه و تا ۵۰ و ۶۰ جلسه است.در کل تعداد جلسات فیزیوتراپی خیلی وابسته به مشکلات بیمار و شدت آن مشکل دارد.

دلایل استفاده از خدمات فیزیوتراپی در منزل

فیزیوتراپی در منزل به بیمارانی که به خاطر نوع بیماری یا شدت آسیب، در راه رفتن با مشکل روبرو هستند و همچنین در افراد سالمند که مراجعه به کلینیک برای آن ها دشوار است، کمک می کند تا بتوانند هر چه سریعتر بهبودی و سلامتی خود را به دست آورند.بعضی از تجهیزات و دستگاه های فیزیوتراپی مانند لیزر پرتوان، اولتراسوند، دستگاه جریان های تنس، فارادیک، fes و … قابل حمل هستند و می توانند توسط فیزیوتراپیست جهت درمان به خانه شما آورده شوند.

فیزیوتراپی در منزل

فیزیوتراپی یک علم نه چندان قدیمی و علم نوپایی است. مدت زمان تاریخ این علم نهایتا برمی گردد به ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال پیش و مهمترین جایی که از آن شروع شده جنگ جهانی دوم است.در جنگ جهانی دوم به دلیل شیوع مشکلات زیاد حرکتی در سربازان که دست و پای خود را از دست می دادند یا دچار آسیب های شدید و مجروحیت می شدند،

یک سری پرستار خدمات توانبخشی به بیماران را شروع کردند.کم کم اهمیت این موضوع به قدری زیاد شد که یک رشته جدا برای آن تاسیس کردند و از آن به بعد پرستارها این کار را انجام ندادند و یک سری افراد به عنوان فیزیوتراپیست و متخصص در این حوزه شروع کردند به تحصیل و این رشته کم کم وارد علوم پزشکی و توانبخشی شد.علم فیزیوتراپی تقریبا از ۵۰ تا ۷۰ سال پیش وارد ایران شد. به این صورت که یک سری اساتید خارجی وارد ایران می شدند و یک سری دانشجو در دانشگاه تهران تربیت می کردند و آن ها در واقع اولین کسانی بودند که این علم را آموختند و هنوز خیلی های آنها زنده هستند

و کار می کنند.کم کم این قضیه به صورت یک علم در ایران هم جا افتاد و افراد توانستند تحصیلاتشان را ادامه دهند و خیلی ها در واقع خارج از ایران تحصیل کردند تا علم لازم را به دست بیاورند و بعد از آن به ایران برگشتند.مقطع از کارشناسی شروع شد و کم کم بقیه مقاطع شامل ارشد و دکترا نیز وارد ایران شدند، تا به امروز به بیماران زیادی برای درمان خود از خدمات فیزیوتراپی و توانبخشی استفاده می کنند.فیزیوتراپیست ها علاوه بر بیمارستان و کلینیک می توانند بیمار در منزل هم ویزیت کنند و اساساً هزینه بیشتری توسط بیمار پرداخت می شود که به وضعیت مالی فیزیوتراپیست ها نیز کمک می کند

توانبخشی مجموعه ای از مداخلات درمانی می باشد که برای بهینه کردن عملکرد فرد آسیب دیده یا بیمار و کاهش دادن ناتوانی فردی که مشکلی در سلامتی اش رخ داده است تعریف می شود. در ادامه توضیحات تکمیلی پیرامون این که توانبخشی چیست و چه اهداف و برنامه هایی دارد را بررسی می کنیم.

توانبخشی چیست؟

توانبخشی شاخه ای از پزشکی است که به افرادی که دچار مشکلات و بیماری ها و دردهای مختلف شده اند کمک می کند تا سلامتی بهینه و بهترین عملکرد ممکن و توانایی های از دست رفته را بدست آورده و برخی از مشکلات و دردها و … حین درمان های مختلف توانبخشی برطرف می گردد.در بسیاری از فرآیندهای توانبخشی آسیب و مشکل و بیماری کامل درمان نمی گردد

هدف از توانبخشی الزاما درمان کامل نمی باشد. روش های موجود در توانبخشی هم ممکن است باعث درمان کامل فرد گردد و هم در صورتی که امکان درمان کامل یا برطرف کردن عوارض بیماری یا مشکل وجود نداشت فرآیند کمک رسان توانبخشی می تواند بالاترین سطح کیفیت زندگی، عملکرد فردی و عضلانی و مفصلی و روحی – روانی و ذهنی را ایجاد کند.برنامه های توانبخشی بسیار وابسته به بیماری و مشکل و فرد مراجعه کننده می باشد و در نتیجه برنامه های درمانی توانبخشی از فردی به فرد دیگر ممکن است بسیار متفاوت باشد. درمان های توانبخشی هم برای بیماران بستری در بیمارستان و هم بیماران مرخص شده چه در کلینیک و چه در منزل اجرا می گردد.

گروه درمانی توانبخشی متشکل از پزشکان مخنتلف، فیزیوتراپیست، کاردرمان، گفتاردرمان، ارتوپد فنی، روانشناس و مددکار می باشد.

برنامه توانبخشی تا چه اندازه به بیمار کمک می کند؟

برنامه ای توانبخشی و پیش بینی چگونه نتیجه گیری آن به موضوعات زیر بستگی دارد: بیماری زمینه ای و پایه و پیشگیری از مشکلات ثانویه,توانبخشی معلولیت و ناتوانی فرد و بهبود دادن عملکرد فرد,استفاده از وسایل کمکی مورد نیاز فرد و اصلاح محیط پیرامونی فرد طبق نیازهای فرد و تطابق با ناتوانی او,آموزش به بیمار و خانواده بیمار و کمک به آنها در تطابق یافتن با تغییرات زندگی پس از آسیب و بیماری,ماهیت و شدت بیماری یا آسیب در رسیدن به نتیجه توانبخشی تاثیر بسزایی دارد.نوع و شدت هر گونه نقص و معلولیت پس از آسیب و بیماری در نتیجه درمان توانبخشی نقش دارد.زمینه کلی سلامتی فرد قبل از آسیب یا بیماری در نتیجه توانبخشی پس از آسیب یا بیماری تاثیر دارد.

کاربرد برنامه های توانبخشی و طب فیزیکی

برنامه های توانبخشی زمینه های زیر را در بر می گیرد:نیازهای فرد مثال های موجود در اجتماع مهارت های زندگی روزمره و مراقبت از خود,غذا خوردن، اصلاح کردن، لباس پوشیدن، حمام و دستشویی رفتن، عملکرد جنسی و زناشویی,مراقبت های فیزیکی مراقبت پوستی و دارویی و تغذیه ای,حمایت خانوادگی و اجتماعی کمک به تطابق با وضعیت جدید پس از آسیب و مسائل مالی و مسائل اداری و بیمه ای,مشاوره و روانشناسی و مددکاری تشخیص مشکلات و ارائه راه حل های مربوط به مسائل روحی روانی و فکری و رفتاری و احساسی,مدیریت درد درمان های دارویی و غیردارویی مکمل در مدیریت درد,مهارت های کاری یادگیری مهارت های مرتبط با کار و شغل,مهارت های اجتماعی,

یادگیری تعامل با دیگران در منزل و اجتماع طبق شرایط جدید و مشکلات پس از آسیب و ناتوانی,مهارت های شناختی مهارت های حافظه، تمرکز، قضاوت، حل مسئله و مهارت های سازمانی,مهارت های ارتباطی صحبت کردن، نوشتن و روش های جایگزین دیگر برای برقرای ارتباط,مراقبت های ریوی    تمرینات تنفسی و درمان هایی برای ارتقا عملکرد ریه و در صورت لزوم استفاده از ونتیلاتور,مهارت های انتقالی و جابجایی    انتقال از تخت و صندلی و سطح ویلچر توسط خود فرد بدون کمک از دیگران یا با کمک گرفتن هر چه کمتر از دیگران و یادگیری مهارت های دیگر جابجایی وانتقال و راه رفتن,آموزش و تعلیم بیمار و خانواده او نسبت به وضعیت جدید و بیماری و ناتوانی دچار شده و تکنیک ها و وسایل تطابق با وضعیت جدید

همانطور که گفته شد شاخه توانبخشی شامل زیرشاخه های متعددی می باشد و بیماری های بسیار زیادی را در بر می گیرد. هر کدام از زیر شاخه هایی که ذکر گردید (پزشک متخصص، فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و …) دربرگیرنده شرح وظایفی هست تا بتوانند طبق یک برنامه جامع و کامل و یک کار گروهی تا حد ممکن نیازهای فرد مبتلا را برطرف گردانند و هدف توانبخشی که بهبود عملکرد و توانایی فرد طبق توانایی های موجود پس از آسیب هست را حاصل کند و کیفیت زندگی فرد و استقلال فرد را بهتر کنند.
درمان های توانبخشی در کدام بیماری ها کاربرد دارد؟

درمان های توانبخشی در تمامی بیماری های زیر کاربرد دارند:

بیماری های مغز و اعصاب از قبیل سکته مغزی، ام اس، آسیب نخاعی، پارکینسون، التهابات مغز و نخاع، گیلن باره، جراحی های مختلف مغز و نخاع و دیسک کمر و گردن, مشکلات و بیماری های ارتوپدی یا عضلانی – اسکلتی از قبیل فیزیوتراپی پس از جراحی های زانو و شانه و لگن و پا یا قبل از جراحی. آرتروز و دردهای مفصلی و عضلانی, توانبخشی کف لگن در مشکلات بی اختیاری ادراری و مدفوع، دفع ناهماهنگ و یبوست و دردهای کف لگن و مشکلات دیگر مرتبط با کف لگن,توانبخشی قلبی و ریوی, توانبخشی سرطان,توانبخشی کودکان,توانبخشی شناختی, زنان
سالمندان,فیزیوتراپی ورزشی,کاردرمانی ذهنی و مهارت های حافظه,تجویز وسایل کمکی توسط ارتوپد فنی,برطرف کردن یا کاهش دادن مشکلات بلع,گفتاردرمانی (کودکان و بزرگسالان),یادگیری و تطابق اجتماعی و محیطی,کنترل درد آنالیز راه رفتن و ساختار بدنی فرد (پوسچر بیمار), تجویز دارویی و مدیریت مشکلات ثانویه بیماری با مداخلات داروییمشاوره های تغذیه ای مناسب شرایط پس از آسیب و ناتوانی جدید

اهداف توانبخشی چیست؟

تیم توانبخشی طبق نیاز فرد مبتلا و شدت و نوع بیماری و ضایعه، اهداف کوتاه مدت و طولانی مدت را برنامه ریزی می کنند. برای مثال برای فردی که پیانو می نوازد و دچار آسیب دست شده است و پس از آسیب جراحی سنگینی داشته است هدف کوتاه مدت توانبخشی ممکن است افزایش دامنه حرکتی دست فرد به میزان مشخص طی زمانی مشخص می باشد تا دامنه حرکتی محدود شده فرد بهتر شود و سپس با انجام تمرینات و استفاده از مدالیتی های درمانی قدرت دست فرد چندین پوند بهبود یابد و ضعف دست کاهش پیدا کند.هدف طولانی مدت توانبخشی نواختن مجدد پیانو می باشد. حتی اگر ضایعه پس از آسیب فرد کامل برطرف نگردد و بهبودی نسبی (با درصد بهبودی بالا یا پایین) حاصل شود باز هم هدف طولانی مدت نواختن پیانو می باشد.

مرکز توانبخشی و فیزیوتراپی امید

ما در مرکز توانبخشی امید برآنیم تا بتوانیم در کوتاه ترین زمان هدف دستیافتنی و فوری را حاصل کنیم و طبق نیاز فرد و آسیب او برنامه جامع و کاملی را طرح ریزی کنیم تا بتوانیم بیشترین نتیجه را از اهداف طولانی مدت حاصل گردانیم.شما آگاه باشید که نتیجه نهایی توانبخشی، بسیار به انگیزه و روحیه فرد بستگی دارد. بهترین تجهیزات و تیمی قوی و با تجربه در خدمتتان هستیم تا با انگیزه و پشتکار شما بتوانیم آسیب رسیده به شما را برطرف گردانیم. برای مشاوره درمانی با ما در ارتباط باشید.

کاردرمانی چیست؟

کاردرمانی به افراد دارای مشکلات سلامتی (یا چالش هایی از تندرستی) کمک می کند تا دوباره فعالیت های روزانه مهم خود را شروع کنند.این فعالیت های روزانه می توانند شامل هر چیزی باشند، از دوش گرفتن مستقل (بدون کمک دیگران) گرفته تا غذا پختن برای همسر خود.چون کاردرمانی بر کل بدن فرد متمرکز است، کاردرمانگر نقش مهمی را در کمک کردن به شما ایفا می کند تا بتوانید بر سلامت و زندگی خود تأثیر بگذارید.

کاردرمانی در چه زمینه هایی می تواند مفید باشد؟

دوش گرفتن ( حمام کردن)   بازی کردن,لباس پوشیدن ,اوقات فراغت,غذا خوردن,انجام کارهای ایمن,مراقبت از دیگران,صحیح خوابیدن,رانندگی و تحرک اجتماعی,مدیریت مالی,مدیریت خانه (خانه داری) ,آشپزی,مشارکت اجتماعی,

کاردرمانی چطور می تواند به شما کمک کند؟

ما بر این باور هستیم که یک بخش اساسی از بهبودی، قادر بودن برای شرکت در فعالیت های روزانه ای است که برای شما مهم است.از نظر یک کودک، این فعالیت می تواند بازی کردن با دوستان باشد.از نظر یک بزرگسال، این فعالیت می تواند توانایی آشپزی کردن برای خانواده باشد.

ما کاردرمانگران این روال های مهم روزانه را «فعالیت های زندگی روزمره» می نامیم.این سنگ بناهای بنیادی زندگی روزانه بعد از یک آسیب، معلولیت یا بیماری می توانند بسیار سخت شوند. متخصصان کاردرمانی به شما کمک می کنند تا مهارت هایی را کسب کنید که دوباره با اطمینان در این فعالیت ها شرکت کنید.

کاردرمانی چه چیزهایی را در بر می گیرد؟

کار یک کاردرمانگر در محیط های مختلف، متفاوت می باشد اما فرآیند درمان از روند معینی پیروی می کند.ارزیابی کاردرمانی کاردرمانی با یک ارزیابی شروع می شود: درمانگر اطلاعاتی را درباره تاریخچه (سوابق)، وضعیت سلامت، و فعالیت های شما که در حال حاضر محدود شده ان جمع آوری می کند.کاردرمانگر سپس از این اطلاعات برای تنظیم یک طرح مراقبت استفاده می کند که مستلزم اهداف خاص و همچنین تکنیک های درمانی است که برای تحقق این اهداف، مورد استفاده قرار می دهد.

توانبخشی بوسیله کاردرمانی بهبودی ها شما به فراهم سازی ترکیبی از اقدامات فیزیکی، هیجانی یا شناختی وابسته هستند که توسط کاردرمانگر برنامه ریزی می شوند.درمانگران این مسئله را نیز بررسی می کنند که آیا اصلاح محیط یا اصلاح فعالیت ها به آماده سازی شما برای موفقیت کمک می کند یا خیر.در اینجا مثال هایی از دستورالعمل مراقبت های بهداشتیی را برای درمان های مختلف ارائه می کنیم.

1. ارزیابی های هیجانی/رفتاری
2. تعلیم پیوستن مجدد به جامعه/محل کار
3. پاک کردن و ضد عفونی کردن زخم ها
4. توسعه مهارت های شناختی
5. ارزیابی میزان پیشرفت
6. تکنیک های درمان دستی
7. آموزش های مجدد عصبی-عضلانی
8. خود مراقبتی در منزل و اجتماع
9. تعلیم مدیریت خانگی
10. تکنیک های یک پارچگی حسی
11. فعالیت های درمانی
12. مدیریت ویلچر

مرخص شدن از کاردرمانی وقتی که از خدمات کاردرمانی مرخص میشوید این بدین معناست که دیگر برای ادامه پیشرفت (درمان) خود، به نظارت تخصصی یک درمانگر نیاز ندارید.با اینحال این ضرورتاً به این معنی نیست که شما کاملاً بهبود پیدا کرده اید.کاردرمانگران در موقع مرخص کردن شما اغلب توصیه هایی به شما و مراقبین شما میکنند که روند درمان خود را چطور ادامه دهید.مثلاً کاردرمانگر ممکن است یک برنامه تمرین خانگی یا آموزش های بیشتر را به خانواده یا مراقبین شما بدهد.

کاردرمانی چه تفاوتی با فیزیوتراپی دارد؟

کاردرمانگران و متخصصین فیزیوتراپی از بعضی لحاظ شبیه هم هستند چون هر دوی آنها متخصصان توان بخشی هستند که تلاش میکنند به بیماران کمک کنند به سطح عملکرد قبلی خود برگردند.هر دوی آنها بیمار را ارزیابی میکنند و طرح های درمانی را بر مبنای اهداف درمانی بیمار تنظیم میکنند.هر دوی آنها بر این باور هستند که بهبودی به معنای توانایی شرکت کردن در زندگی با بالاترین پتانسیل ممکن است.

این دو حرفه از لحاظ نحوه انجام درمان با هم تفاوت دارند.تفاوت کلیدی آنها این است که کاردرمانی بیشتر بر بهبود فعالیت های روزانه تمرکز دارد اما فیزیوتراپی بیشتر بر بهبود های خاص حرکات بدن تمرکز دارد.شما میتوانید فیزیوتراپیست را مانند یک مکانیک بدن انسان، و کاردرمانگر را مانند راهنمایی برای بازگشت دوباره به زندگی نرمال خود در نظر بگیریدفیزیوتراپیست ممکن است به بیمار آموزش دهد چطور از پله ها بالا و پایین برود.هدف او این است که بیمار قادر باشد از پله ها بالا یا پایین برود و به سلامت به خانه برسد – و کاردرمانگر فرض میکند که توانایی بالا و پایین رفتن ایمن از پله ها در منزل، به بیمار در انجام وظایف روزانه نرمال خود کمک میکند:

بعنوان مثال تمیز کردن خانه یا بالا رفتن از پله ها برای رسیدن به اتاق خواب.همچنین فیزیوتراپیست ممکن است تلاش کند که میزان حرکت آرنج (ROM) بیمار را افزایش دهد تا او بتواند آرنجش را به اندازه کافی خم کند تا بتواند فرمان اتومبیل را در دست بگیرد.کاردرمانگر با بیمار کار میکند تا از این میزان حرکت، همراه با تجهیزات انطباقی ضروری استفاده کند تا به وظیفه روزانه «رانندگی» خود بازگردد.مسلماً این دو حرفه شباهت های زیادی با هم دارند و احتمالاً به همین دلیل است که غالباً آنها را با هم اشتباه می گیریم.

کاردرمانگر در مقابل فیزیوتراپیست در مقابل آسیب شناس گفتار و زبان توان بخشی فیزیکی یک کار تیمی استدر حالیکه ما بر روی موضوع توان بخشی کار می کنیم، اما بسیاری از بیماران از ترکیبی از مزایای درمان های فیزیکی، کاردرمانی و گفتار درمانی بهره مند می شوند.گفتار درمانگران که معمولاً آسیب شناسان گفتار و زبان (SLP) نامیده میشوند، ارزیابی ها و تشخیص هایی را بر روی اختلالات مختلف گفتار و زبان انجام میدهند.فیزیوتراپیست، کاردرمانگر و آسیب شناس گفتار و زبان اغلب با هم همکاری میکنند تا بر اساس اهداف جامع بیماران، به درمان های کلی برسند.بسته به نیازها و اهداف خاص خود، ممکن است لازم باشد به فیزیوتراپیست، کاردرمانگر یا آسیب شناس گفتار و زبان (یا ترکیبی از آنها) مراجعه کنید.

یک متخصص کاردرمانی باید چه تحصیلات و آموزش هایی را گذرانده باشد؟

وقتی که در یک مطب کاردرمانی هستید ممکن است هم توسط کاردرمانگران و هم توسط دستیاران کاردرمانگر (OTA) تحت درمان قرار بگیرید.با اینکه این متخصصان هر دو درمان های حرفه ای را فراهم می سازند اما تفاوت آنها در این است که کاردرمانگر ارزیابی هایی را انجام میدهد و یک طرح درمان را برای شما تنظیم میکند (و همچنین شما را معالجه میکند) اما دستیار کاردرمانگر فقط شما را بر اساس طرح درمان کاردرمانگر، معالجه میکند.کاردرمانگران مدرک تحصیلی فعلی برای کاردرمانگر، فوق لیسانس کاردرمانی است.گواهینامه هایی که نشاندهنده این سطح از تحصیلات هستند به اختصار MS OT/L یا OT/L نوشته میشوند.

اگر درمانگرتان گواهینامه OTR/L دارد یعنی گواهینامه او در نمایندگی گواهینامه ملی ما ثبت شده است. ثبت این گواهینامه اختیاری است.برنامه های زیادی نیز وجود دارد که نیازمند مدرک دکترای کاردرمانی هستند. گواهینامه OTD نشاندهنده این سطح از تحصیلات است.قبل از سال 2007 برای کاردرمانگر بودن فقط کافی بود مدرک لیسانس داشته باشید.افرادی که قبل از سال 2007 گواهینامه خود را گرفته اند جزو اولین کاردرمانگران هستند.برای اطلاعات بیشتر درباره این مسیر شغلی، لطفاً به راهنمای کامل ما با عنوان «راهنمای تبدیل شدن به یک

کاردرمانگر» مراجعه کنید.دستیاران کاردرمانگر دستیاران کاردرمانگر باید مدرک دستیاری خود را از یک برنامه (تحصیلی) معتبر بگیرند.آنها باید در آنجا قبل از شروع به کار، در یک آزمون ملی قبول شوند.برای مرور کامل حیطه تمرینات آنها اینجا را مطالعه کنید.بعضی از بخش های کاردرمانی از وردست کاردرمانگر هم استفاده میکنند که متخصصان بدون مجوزی هستند که معالجات کاردرمانی را ارائه نمی دهند بلکه به انجام عملیات های روزانه بخش کاردرمانی کمک میکنند.

چه تخصص هایی برای کاردرمانگران موجود است؟

حیطه کاردرمانی خیلی وسیع است و بسیاری از مسائل پیچیده را شامل میگردد.به همین دلیل بسیاری از کاربران (متخصصان) تصمیم می گیرند که مدارک پیشرفته در حوزه های اختصاصی را کسب کنند.حوزه های تخصص رایج کاردرمانی عبارتند از:فناوری کمکی,نشستن و تحرک, پیر شدن بجا
اوتیسم,آسیب مغزی,درمان دست,انسداد لنفاوی Lymphedema (ادم لنفاوی),توان بخشی رانندگی,توان بخشی سکته,درمان کم بینایی,هیپوتراپی,یکپارچه سازی حسی,یک شیوه رایج برای پیدا کردن تخصص این است که یک گواهینامه اضافی بگیرید که معمولاً توسط حروف اضافی بعد از گرفتن تخصص کاردرمانی اعطا میشود.همه این حروف (حتی از نظر متخصصان مراقبت بهداشتی) مانند یک سوپ الفبا به نظر می رسند.

کاردرمانگران کجا کار میکنند؟

کاردرمانگران با افرادی با سنین مختلف کار میکنند و سلامت جسمانی و روانی در مراجعان (درمان جویان) با سنین مختلف (از نوزادان گرفته تا افراد پیر) را مورد بررسی قرار میدهند.همانطور که میتوانید تصور کنید، این بدین معناست که ما در محیط ها و موقعیت های مختلف کار می کنیم.

کاردرمانگران غالباً در بیمارستان ها، محیط های مراقبت بلند مدت و دانشکده ها کار می کنند. اما امکان دارد که در خیلی از جاهای دیگر هم فعالیت داشته باشند.میانگین حقوق یک کاردرمانگر چقدر است؟طبق محاسبه ما کاردرمانگران بطور میانگین 76,448 دلار درآمد دارند. این رقم به این بستگی دارد که کجا کار میکنید، چند سال سابقه کار دارید، و اینکه آیا تخصص های خاصی دارید یا نه.

آیا کاردرمانی توسط تحقیقات پشتیبانی میشود؟

کاردرمانی یک علم فردی شده است. ما تلاش میکنیم که متناسب سازی مراقبت خود با نیازها و اولویت های فردی را از طریق پیروی از پروتکل هایی متعادل سازیم که شواهد محکمی پشت خود دارند.یکی از ساده ترین راه ها برای پیدا کردم مدارکی که از منابع کاردرمانی (که آنها را دریافت میکنید) پشتیبانی میکنند، این است که از کاردرمانگر خود سوال کنید.من مقاله ای با عنوان «50 مورد از تأثیرگذارترین مقالات تحقیقاتی کاردرمانی» دارم که مقالاتی که در جوامع پزشکی (که بیمار را به اقدامات کاردرمانی ارجاع میدهند) بیشتر ذکر شده اند را بیان میکند.چندین ژورنال وجود دارد که به اشتراک گذاری شواهدی در مورد منابع کاردرمانی تخصیص داده شده است؛ این ژورنال ها عبارتند از:علیرغم رشد تصاعدی حجم تحقیقات پزشکی، مشکل به روز بودن هنوز برای متخصصان پزشکی باقی است.به همین دلیل ما کلوپ پتانسیل کاردرمانی را تأسیس کردیم که یک هفته نامه است که هر هفته یک مقاله مهم در مورد کاردرمانی را مرور میکند.

کاردرمانی یک کار اشتراکی است. مشارکت شما به اندازه مشارکت درمانگر مهم است. در اینجا منابعی را معرفی میکنیم تا بتوانید بیشترین بهره را از تجربیات خود ببرید.سوالاتی که میتوانید از کاردرمانگر خود بپرسیدچرا باید درخواست کنید که به یادداشت های کاردرمانگر خود دسترسی داشته باشید؟در طی یک ارزیابی کاردرمانی باید چه انتظاراتی داشته باشید؟در طی یک ارزیابی کاردرمانی باید چه انتظاراتی داشته باشید؟کجا میتوانم در مورد کاردرمانی بیشتر یاد بگیرم؟این صفحه در مورد کاردرمانی در ایالات متحده نوشته شده است اما کاردرمانی یک حرفه جهانی قوی است.

ما حرفه منحصر به فردی داریم که پر از مردان و زنان دلسوز و فداکار است که زندگی خود را وقف کرده اند تا شما تا حد ممکن فعالیت هایی که برایتان مهم را بتوانید انجام دهید.جهت دریافت مشاوره و یا تماس با کلینیک فیزیوتراپی یادمان در غرب تهران و شهرک غرب با ما تماس بگیرید. متخصصین ما همیشه پاسخگوی شما هستند تا شما را برای بهبود آسیب و یا بیماریان راهنمایی کنند.کلینیک فیزیوتراپی امید به بررسی علم فیزیوتراپی و درمان بیماری ها با آن می پردازیم و سوالات متداول در این مورد را پاسخ می دهیم. در نهایت پیرامون بازار کار و درآمد رشته فیزیوتراپی و تاریخچه آن صحبت می کنیم.

گفتار درمانی چیست؟

احتمالا به یاد لکنت زبان یا مشکل در تولید حرف “س” میوفتیم. اگرچه این دو اختلال نیز جزو حیطه ی فعالیت گفتاردرمانی می باشند ولی طیف فعالیت بسیار گسترده تری دارد.و یا خیلی پیش آمده است که افراد بعد از شنیدن نام گفتاردرمانی، به این فکر می کنند که این رشته افراد را با گفتار، درمان می کند و حتما مانند روانشناسی است. در حالی که در این رشته، گفتار را درمان می کنند! یعنی هر مشکلی که در گفتار باشد مورد ارزیابی و درمان قرار میگیرد. بیایید نگاهی دقیقتر به این رشته، حیطه فعالیت و… بیاندازیم و به این سوال که گفتار درمانی چیست؟ پاسخ کاملی ارائه بدهیم.

گفتار درمانی یا پاتولوژی گفتار و زبان یکی از شاخه های توانبخشی می باشد که به آسیب شناسی اختلالات مربوط به گفتار و زبان می پردازد. در واقع گفتار و زبان (در ادامه به تفاوت گفتار و زبان نیز پرداخته ایم) بخش بسیار مهمی از ارتباط برقرار کردن با دیگران است.از دیگر رشته های توانبخشی میتوان به فیزیوتراپی، کاردرمانی، ارتوپدی فنی ، شنوایی شناسی و بینایی سنجی اشاره نمود. هدف کلیه افرادی که در حیطه توانبخشی فعالیت می کنند، استفاده از بالاترین توانایی ممکن از فرد توانخواه در جهت بهبود شرایط زندگی شخصی و اجتماعی فرد است. بنابراین گاهی هدف، درمان کامل فرد توانخواه نیست؛ بلکه تلاش برای استفاده از تمامی توانایی های فرد به بهترین شکل ممکن است.

گفتار درمانگر کیست؟

گفتاردرمانگر یا پاتولوژیست گفتار و زبان کسی است که به ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات مرتبط با گفتار و زبان و بلع می پردازد. در واقع گفتاردرمان، ارتباط درمانگر است. همانطور که گفته شد بخشی از ارتباط، صحبت کردن است. ما می توانیم با خواندن و نوشتن، زبان بدن، حالات چهره ای و حتی با تماس چشمی با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم.پس فعالیت گفتاردرمانگر منحصر به “صحبت کردن” نیست چرا که برای خیلی از افراد پیش می آید که به دلیل آسیب های مغزی یا آسیب اندام های صورت (مثل قطع عضو یا فلجی عضله زبان) قادر به صحبت کردن نیستند ولی نباید این افراد را از ارتباط برقرار کردن محروم کرد.در اینجا لزوم ارتباط برقرار کردن حتی با روش های جبرانی مشخص می شود. همچنین در برخی موارد که فرد در روش های ارتباطی دیگری به جز صحبت کردن مثل زبان بدن، تماس چشمی و… ضعیف است میتواند به گفتاردرمانگر مراجعه کند.

همینطور به دلیل آشنایی تخصصی با فیزیولوژی و آناتومی اندام های زبان ، دهان ، حلق ، حنجره و … در حیطه بلع نیز فعالیت می کند و به نوزادان یا بزرگسالانی که در بلعیدن و غذا خوردن مشکل دارند کمک می کند.گفتار درمانگر با توجه به مشکل مراجعه کننده می تواند با متخصص مغز و اعصاب، متخصص اطفال، متخصص گوش و حلق و بینی، روانپزشک، روانشناس، شنوایی شناس، کاردرمانگر ذهنی و جسمی ، فیزیوتراپیست، معلم مدرسه (برای کودکانی که به مدرسه می روند)، و پرستار (درصورت حضور در بیمارستان) در ارتباط باشد و درمانی چندجانبه برای تاثیرپذیری هرچه بیشتر ارائه کند.همچنین در بسیاری از موارد علاوه بر درمان مستقیم بیماری فرد، به اصلاح و بهبود محیط زندگی فرد می پردازد تا شرایط مساعدتری برای بهبود فرد به وجود بیاید. به طور مثال کودکی که دارای لکنت است با مشاوراتی که به مادر و معلم مدرسه ی او داده می شود می توان شرایط بهتری برای درمان سریعتر لکنت به وجود آورد.

تفاوت گفتار و زبان چیست؟

در واقع زمانی که ما صحبت میکنیم بخشی از فرایند صحبت کردن در مغز ما اتفاق می افتد (به طور مثال انتخاب کلمات، جمله بندی کردن و…) که این فرایند ذهنی، زبان است و بخشی هم توسط ریه، عضلات حنجره، لب، عضله زبان و… باعث تولید صدا و کلمات می شود که این بخش همان گفتار است.می توان گفت گفتاردرمانگر به اختلالات زبانی که بخشی از فرایندهای مغزی است و اختلالات گفتاری که بخشی از عملکرد اندام های سر و صورت است، می پردازد. همچنین حیطه ی بسیار مهم دیگری که در آن فعالیت می کند “بلع” می باشد. در بخش زیر میتوانید حیطه های فعالیت گفتار درمانگر و اختلالاتی که به ارزیابی و درمان آنها می پردازد را مشاهده فرمایید:

1. لکنت زبان
2. اختلالات تلفظی و تولیدی
3. اختلالات صوت (صدا)
4. اختلالات یادگیری
5. آسیب شنوایی
6. آفازی (زبان پریشی)
7. گفتار فلجی
8. ارتباط مکمل و جایگزین
9. شکاف کام و لب
10. بیش فعالی
11. اوتیسم
12. کم توانی ذهنی
13. بلع

نکته حائز اهمیت در درمان این اختلالات، مداخله زود هنگام و به هنگام می باشد! برای مثال می توان از اختلالات خواندن و نوشتن در مدرسه، با مداخله زودهنگام در سنین پیش از مدرسه جلوگیری کرد یا از شدت آن کاست. اگر توجه کرده باشید کودک هنگام دیکته نویسی هر حرف را بلند بلند می گوید و مینویسد، حال آن کودکی که حرف “ر” را “ی” تلفظ می کند احتمالا در دیکته نویسی کلماتی که دارای حرف “ر” هستند دچار مشکل می شود و آنها را “ی” می نویسد چون همانطور هم آن را تلفظ می کند.

چه کسانی به گفتاردرمانی نیاز دارند؟

به طور کلی هر فردی (در هر سنی) که در ارتباط برقرار کردن بخصوص از طریق گفتار و زبان مشکل داشته باشد نیاز به مراجعه به گفتاردرمانی دارد. البته در کودکان زیر ۶ سال توانایی برقراری ارتباط با توجه به سن آنها تعیین می شود.افراد دارای لکنت، افراد دارای مشکلات تلفظی، افراد اوتیستیک (اوتیسم) ، افراد کم توان ذهنی، افرادی که مشکل در خواندن و نوشتن و ریاضیات دارند، افراد دیزآرتریک و آپراکسیک، افراد دارای مشکلات شنوایی، افراد دارای شکاف کام و لب، افراد دارای اختلالات صوتی (مثل صدای خش دار و گرفته) ، افراد دارای سرطان حنجره یا سرطان زبان یا سرطان گردن، کودکانی که دچار تاخیر در گفتار و زبان هستند و دیر به صحبت کردن می رسند،

افرادی که پس از صدمات مغزی (مانند سکته مغزی، تومور مغزی، ضربه مغزی، دمانس و…) دچار مشکلاتی در حیطه گفتار و زبان و بلع شده اند، بیماران MS، بیماران پارکینسون، بیماران ALS، افرادی که به دلیل مشکلات تنفسی دچار اختلالات گفتاری شده اند، نوزادانی که نارس هستند یا دچار یک بیماری خاص هستند و در مکیدن و بلع شیر مشکل دارند، کودکان دارای بیش فعالی، افراد دارای سندروم داون و برخی سندروم های دیگر مانند سندروم ویلیامز و … باید جهت ارزیابی و درمان به گفتاردرمانگر مراجعه کنند.مراجعین باید درنظر داشته باشند، بسته به شرایط توانخواه ممکن است برخی مداخلات گفتاردرمانی نیاز به زمان بیشتری داشته باشند تا به نتیجه برسند و شرط لازم برای مشاهده پیشرفت، تداوم درمان است.

گفتاردرمانی در کودکان

دوران نوزادی و کودکی دوران بسیار حساسی است! اختلالاتی که در این دوران پدید می آیند در صورتی که درمان نشوند و اثرات آنها عمیق شود ممکن است در آینده بسیار دشوار شوند. از طرفی به دلیل انعطاف پذیری مغز می توان بسیاری از این اختلالات را راحت تر و سریعتر و با اثربخشی بیشتر درمان کرد.اغلب مشکلاتی که در گفتار و زبان پیش می آیند ریشه در مغز دارند. این اختلالات می توانند در نتیجه ی مشکلات متابولیک، ژنتیک، سندورم ها، ضربه و آسیب به مغز و حتی در نتیجه ی عادت های نادرست یا شیوه های تربیتی والدین ایجاد شوند. لذا اهمیت درمان مستقیم و همینطور مشاوره به والدین جهت بهبود شیوه ی تربیتی والدین مشخص می شود.

بسیار دیده می شود که والدین با وجود مشکلات گفتاری کودکشان (به طور مثال کودکی که در ۴ سالگی از لحاظ صحبت کردن در سطح کودک یک ساله است) این موضوع را نمی پذیرند. و خود را اینطور توجیه می کنند که خودشان هم دیر به صحبت کردن رسیده اند!

توجه داشته باشید که وراثت مسئله ی مهمی در رشد کودکان است ولی با تاخیر در درمان فرصت بهبود بیشتر را از کودکان می گیریم. همانطور که می بینید و در بخش بعدی نیز قابل مشاهده است بسیاری از این اختلالات در نتیجه ی درمان نشدن به دوران بزرگسالی می رسند و کودک در این چند سالی که همراه با اختلال زندگی کرده است آسیب های روحی و روانی زیادی را متحمل می شود. اگر با رشد به صورت طبیعی همه درمان می شدند که هیچ بزرگسالی همراه با اختلال وجود نداشت!

لذا پیشنهاد ما این است که حداقل جهت ارزیابی به گفتاردرمانگر مراجعه نمایید. گفتار درمانگر سابقه ی خانوادگی و تمام مسائل مورد نیاز را بررسی کرده و اگر نیاز به مداخله درمانی وجود داشت برنامه ی درمانی مناسب را به شما ارائه دهد و اگر هم مشکلی در رشد کودک وجود نداشت می توانید با خیالی آسوده تر به تربیت کودک خود بپردازید.

گفتار درمانی در بزرگسالان

همانطور که به اختلالات مختلف اشاره شد، بسیاری از این مشکلات ممکن است در بزرگسالان ایجاد شده و یا از دوران کودکی همراه آنها باشد. مثل بزرگسالانی که از کودکی در تلفظ صداهای مختلف مشکلات آشکاری داشته اند و در بزرگسالی نیز آنرا به همراه دارند. و یا موضوع لکنت که از کودکی با فرد همراه بوده به شرایط اجتماعی او بسیار آسیب میزند. و بسیاری از اختلالات دیگر مانند مشکل در صدا، بلع، ارتباط برقرار کردن و…

یکی از دلایل اهمیت درمان در بزرگسالان، این است که اگر قرار بر این بود که مشکلات در طول رشد از دوران کودکی خود به خود درمان می شدند پس دیگر کسی در بزرگسالی نباید مشکل داشته باشد! در این دوره بدلیل اینکه افراد خود را برای مسئولیت های اجتماعی و کسب شغل آماده می کنند مهم است که مشکل گفتاری و ارتباطی نداشته باشند.به طور مثال شخصی که دارای لکنت است مشکلات زیادی را در کسب شغل، ارتباط روزانه، ازدواج و حتی خرید کردن از یک مغازه را داشته باشد. پس بسیار اهمیت دارد که فرد جهت دریافت برنامه ی درمانی مناسب به

گفتاردمانگر مراجعه کند.

چه زمانی به گفتار درمانی مراجعه کنیم؟

زمان مراجعه به گفتاردرمانی با توجه به سن و اختلال مربوطه متفاوت است. اما باید به “زمان طلایی” توجه ویژه ای داشت، یعنی فردی که به درمان نیاز دارد در سریعترین زمان ممکن باید درمان وی شروع شود.به طور مثال شخصی که در اثر سکته مغزی توانایی صحبت کردن را از دست داده است باید به سرعت درمان وی شروع شود، چرا که مانند تمام بیماری های دیگر، هرچه زودتر درمان را شروع کنیم بیشتر به نتیجه خواهیم رسید.همچنین شما می توانید با ما در ارتباط باشید تا موضوع اختلال بررسی شود و مشاورات لازم در خصوص مراجعه به گفتاردرمانگر را دریافت نمایید.

مزیت های گفتار درمانی گفتار درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا واضح تر صحبت کنند. این موضوع به کودکان احساس اعتماد بنفس بیشتری در هنگام صحبت کردن به آنها می دهد. پس درمان این اختلالات گفتاری در اعتماد بنفس، زندگی اجتماعی، جلوگیری از گوشه گیری و…کمک می کند.گفتار درمانی می تواند به کودکان با اختلالات خواندن و نوشتن کمک کند تا حروف را بهتر درک کنند، صداها و حروف را در کلمات بهتر تشخیص دهند و تمایل به مطالعه و خواندن از این طریق در کودکان افزایش می یابد.

گفتاردرمانی می تواند با درمان افراد دارای لکنت در هر سنی، طعم صحبت بدون نگرانی در شرایط مختلف زندگی اجتماعی را بچشاند.گفتار درمانی می تواند به فرد بزرگسالی که در اثر سکته یا ضربه به سر توانایی گفتار، درک کردن صحبت دیگران و حتی بلع خود را از دست داده است کمک کند. حتی در صورتی که آسیب به قدری شدید و گسترده باشد که توانایی صحبت کردن را به میزان بسیار زیادی از دست داده باشد باز می توان با “روش های ارتباطی مکمل و جایگزین” به فرد کمک کرد تا ارتباط برقرار کند.تصور کنید قدرت حرف زدن از شما گرفته شود، آیا مایل نیستید تا حداقل برای رفع نیازهای روزمره ی خودتان به روشی دیگر با دیگران ارتباط برقرار کنید؟!

علل از دست دادن توانایی حرکتی در سالمندان

آرتروز مفاصل طبق اظهارات موسسه تحقیقات و کیفیت سلامت، این بیماری استخوانی یکی از علل اصلی ناتوانی حرکتی در افراد 65 سال به بالا است. بیش از نیمی از شهروندان آمریکایی که در این گروه سنی قرار دارند، علائم و نشانه¬های آرتروز را دارا می باشند، این عارضه باعث محدود شدن دامنه حرکات آن ها شده است. کار درمانی، فیزیوتراپی، و مصرف برخی داروها می تواند به درمان این علائم کمک کند.
زمین خوردن و آسیب دیدن در برخی موارد، تصادفات خودرویی یا زمین خوردن می تواند باعث بروز مشکلات حرکتی شود، در برخی موارد نیز زمین خوردن می تواند یک مشکل حرکتی را آشکار کند که تا پیش از این تشخیص داده نشده بود. سالمندان باید در منزلی زندگی کنند که هیچ گونه خطری به لحاظ زمین خوردن برای آنها وجود نداشته باشد، مانند شل بودن نرده ها و پله ها، به این ترتیب ریسک سقوط از ارتفاع کاهش می یابد. در مواردی که فرد از ارتفاع سقوط کرده است و در منزل در حال بهبود است، باید به صورت 24 ساعته از او مراقبت کرد تا فرایند بهبود او سرعت بیشتری پیدا کند.
بیماری های شناختی مشکلات حرکتی برخی از سالمندان به اختلالات شناختی از قبیل دمانس یا آلزایمر ارتباط دارد. درمان علائم و نشانه های این بیماری ها می تواند به باز توانی بیمار، بهبود احساس استقلال و عزت نفس آنها کمک کند. در صورتی که سالمند از یک نوع دمانس رنج می برد باید حتما او را نزد مشخص ببرید، پزشک به او کمک می کند که بتواند فعالیت های روزمره اش را انجام دهد و سطح کیفیت زندگی او بهبود خواهد یافت.
تغییرات طبیعی تغییراتی که به علت بالا رفتن سن در عضلات، استخوان ها، و مفاصل به وجود می آید که بر ساختار بدن تاثیر می گذارد که این امر منجر به ضعیف شدن این ساختارها می شود که در نهایت باعث بروز مشکل در راه رفتن می شود. در برخی از افراد میانسال از حجم استخوان ها کاسته می شود، که این امر منجر به بیماری پوکی استخوان می شود. افرادی که دچار پوکی استخوان نیستند، باید فعالیت جسمانی داشته باشد تا روند این فرایند طبیعی کند شود. سالمندان می توانند در خصوص تمرینات ورزشی سودمندی که به بهبود دامنه حرکات آنها کمک می کند، با پزشک خود مشورت نمایند.
چه روش هایی برای جلوگیری از بروز مشکلات حرکتی وجود دارد؟

1. روش های درمانی مختلف
2. توانبخشی حرکتی سالمندان با فیزیوتراپی
3.  توانبخشی حرکتی سالمندان با فیزیوتراپی

توانبخشی سالمندان با فیزیوتراپی برای افزایش توانایی های حرکتی آن ها بسیار موثر است. فیزیوتراپی شاخه ای از علم پزشکی هستند که هدف از آن ها استفاده از روش های فیزیکی غیر تهاجمی (بدون آسیب به بافت مانند آنچه در عمل جراحی با شکافتن بافت انجام می شود) برای بهتر کردن کارکرد سیستم حرکتی فرد و رساندن آن ها به وضعیت قبل از بیماری است. فیزیوتراپی درمان هایی فیزیکی هستند که برای توانبخشی سالمندان بر روی عضلات، استخوان ها و مفاصل انجام می گیرد. مانند کمک به درمان کمردرد، دردهای مفاصل، آسیب های ورزشی و بهبود سریعتر و بهتر سیستم حرکتی بعد از اعمال جراحی که روی آن انجام میشود.

فواید فیزیوتراپی سالمندان دچار اختلالات حرکتی

• افزایش قابلیت های حرکتی و بهبود وضعیت حرکتی
• کمک به افزایش تعادل در هنگام راه رفتن
• بهبود و تقویت وضعیت عضلانی
• کاهش خطر سقوط و بروز انواع شکستگی بخصوص شکستگی لگن که عارضه ای شایع و جدی در سالمندان است.
درمان ضعف عملکرد حرکتی سالمندان با ورزش ورزش کردن یکی از راه های جلوگیری و هم چنین درمانی موثر جهت رشد و بهبود عملکرد حرکتی در سالمندان می باشد. انواع ورزش هایی که می تواند به رشد عملکرد حرکتی سالمندان کمک کند و در منزل نیز قابل اجرا می باشد عبارتند از:
راه رفتن یکی از راه های درمان مشکلات حرکتی سالمندان انجام فعالیت های هوازی است. برای بالا بردن ضربان قلب سعی کنید با تمرینات هوازی ۵ دقیقه ای چند روز در هفته شروع کنید. از آنجا، کار را در نهایت به سمت تکمیل ۳۰ دقیقه ای فعالیت هوازی ببرید. ورزش استقامتی ملایم برای سالمندان شامل پیاده روی سریع، تنیس، شنا و فعالیتهای هوازی شدیدتر شامل پیاده روی طولانی و دویدن است.
تمرینات ورزشی قلبی عروق این تمرینات شامل حرکاتی است که به افزایش ضربان قلب و استقامت بدن کمک می کند. اگر فرد سالمند نمی تواند بایستد، انجام دادن تمرینات ورزشی در آب می تواند به او کمک کند. حتی بیمارانی که روی ویلچر می نشینند نیز می توانند از تمرینات ورزشی قلبی و عروقی بهره بگیرند. برای اطلاع از بهرین تمرینات ورزشی که مخصوص افراد سالمند و افرادی است که روی ویلچر می شینند با پزشک خود مشورت کنید.

برخی از این تمرینات ورزشی عبارتند از:
• تمرینات استقامتی پر قدرت در حال نشسته: این تمرینات تاثیرات به سزایی بر قلب و عروق می گذارد، به این ترتیب تمرین ورزشی زیر یک روش عالی برای بهره گرفتن از مزایای تمرینات پرقدرت است حتی افرادی که نمی توانند بایستند نیز قادر به انجام این ورزش خواهند بود. یک کشش ورزشی را نیز صندلی خود ببندید و سعی کنید در حال نشسته دو طرف کش را با دست نگه دارید، بازوی خود را در ناحیه آرنج بچرخانید و سعی کنید کش را به سمت شانه های خود بکشید،

به این ترتیب شما می توانید به انجام تمرینات پرس سینه بپردازید. می توانید در ابتدا با 10 بار تمرین شروع به ورزش نمائید و به مرور زمان تعداد دفعات تکرار را به 30 برسانید. در مرحله بعد کش را به پشتی صندلی ببندید و سعی کنید تمرینات پرس به سمت جلو را انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که کش دقیقا زیر بغل شما قرار دارد. مجددا دو سر کش را در دست بگیرید و صاف بنشینید، به خاطر داشته باشید که باید از عضلات شکم هم استفاده کنید. برای شروع تمرین، آرنج خود را در زاویه 90 درجه قرار دهید، باید کف دست شما رو به زمین باشد. پس در حالی که عضلات شکم خود را منقبض می کنید سعی کنید سعی کنید بازوهای تان را به صورت صاف مقابل خود نگه دارید. از قفل کردن آرنج خود اجتناب کنید. بازوهای خود را به عقب و نقطه شروع برگردانید.

• مشت زدن به کمک وزنه یا بدون وزنه یکی از تمرینات ورزشی ساده است که می توانید در حال نشسته یا ایستاده انجام دهید. این ورزش یکی دیگر از تمرینات ورزشی مناسب برای گرم کردن بدن، مشت زدن به جلو، و چرخش بازوها است. برای انجام این تمرین باید اندکی سرعت عمل خود را افزایش دهید. به این ترتیب تا جایی که می توانید دست خود را به جلو ببرید و ضربه بزنید، از کشیدن مفصل آرنج به صورت کامل اجتناب کنید، سپس با همان سرعتی که مشت می زنید دست خود را به عقب برگردانید. می توانید بین 10 تا 30 بار به انجام این تمرین بپردازید. سپس، به سمت بالا مشت بزنید و تا جایی که می توانید دست خود را به سمت بالا هدایت کنید، در صورتی که دامنه حرکات شما به سمت بالا محدود است از فشار آوردن به دست های خود اجتناب کنید، سعی کنید بین 10 تا 30 بار به انجام این تمرین بپردازید.
تمرینات ورزشی قدرتی

تمرینات ورزشی قدرتی

این تمرینات و سایر تمرینات استقامتی به تقویت عضلات و استخوان های بدن کمک می کنند. تمرینات ورزشی قدرتی کمک شایانی به بهبود تعادل و پایداری بدن می کنند. در صورتی که دامنه حرکات پائین تنه شما محدود است، می توانید از این تمرینات برای تقویت بالا تنه خود از قبیل کمر، بازوها، و شانه استفاده کنید. در صورتی که توانایی حرکت پاهای خود را به طور کامل از دست نداده باشید، می توانید به کمک تمرینات مخصوص حالت نشسته به تقویت اندام های تحتانی خود بپردازید.
تمرینات ورزشی مخصوص انعطاف پذیری

تمرینات ورزشی مخصوص انعطاف پذیری این تمرینات برای بهبود دامنه حرکات بدن اهمیت بسیار زیادی دارند و می توانند به کاهش درد و خشکی بدن کمک کنند. این تمرینات شامل حرکات کششی در حالت نشسته می باشد. می توان از حرکات یوگا و تای چی بهره گرفت و آنها را در حالت نشسته انجام داد و کاملا با شرایط بدن هماهنگ نمود.
 رقص در حالت نشسته در راحت ترین حالت ممکن قرار بگیرید. می توانید روی توپ ورزشی ( اگر از تعادل کافی برخوردار هستید )، روی صندلی، یا روی زمین بنشینید. پس موسیقی مورد علاقه خود را پخش کنید و به راحت ترین شکل ممکن دست های خود را حرکت دهید، آنها به سمت بالا و پائین هدایت کنید، دست های تان را در هوا بچرخانید، ران های خود را به صورت دایره ای حرکت دهید، و با انگشتان پا به زمین ضربه بزنید. در صورتی که مایل به ایجاد چالش بیشتر باشید می توانید از وزنه های مخصوص مچ و یا قوزک پا استفاده کنید.

علائم پارکینسون

هدف از درمان پارکینسون با فیزیوتراپی کمک به بیمار برای یادگیری مجدد حرکات نرمال است. اغلب این کار تکرار جدی حرکات ساده به منظور ایجاد و تثبیت الگوهای حرکتی مناسب و عادت کردن به آن ها صورت می گیرد.تاکید روی تانسیون تنه و جلوگیری از انجام الگوهای حرکتی غیرطبیعی قبلی است. (۶) به نظر می سد بیمار پارکینسونی هدف طبیعی یا جهت حرکت را از دست می دهد اما با راهنمایی های بینایی و شنوایی فیزیوتراپیست و درمان فیزیوتراپی می توان به انجام حرکت کمک کرد.بهبود حرکات باعث کاهش زمان عکس العمل شده و هماهنگی حرکت را بهتر می کند.

درمان پارکینسون با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی پارکینسون مسایل اصلی که فیزیوتراپیست برای درمان پارکینسون روی آن ها متمرکز می شود شامل موارد زیر است اکستنشن برای کارکردن برخلاف پوستچر فلکسوری تنه و اندام ها,روتاسون تنه فوقانی حرکات متقابل که دیگر به صورت اتوماتیک انجام نمی شود (مثل تاب دادن دست ها هنگام راه رفتن)شیفت وزن که به دلیل کند شدن رفلکس های تعادلی و پوسچرال مشکل شده است موبیلیتی صورت مهارت های دستی فعالیت های روزمره ADL

الکتروتراپی پارکینسون

الکتروتراپی پارکینسون معمولا به این شکل هستش که با هدف تقویت عضلات و از دستگاه fes استفاده می شود.معمولا در افراد مبتلا به پارکینسون، پوسچر فرد به هم می ریزد و فرد وضعیت خمیده به خود می گیرد و زانو ها خمیده می شود. در این وضعیت ما نیاز داریم تا عضلات چهار سر ران را قوی کنیم تا زانو به حالت صاف دربیاید و خیلی خمیده نشود.همینطور عضلات ناحیه کتف و پشت را می توان با استفاده از دستگاه fes تقویت کرد.افراد مبتلا به پارکینسون به علت این که وضعیت خمیده را به خود می گیرند، ممکن است بعد از مدتی دچار درد در قسمت های مختلف بدن مانند کمر درد و گردن درد شوند.بیماری پارکینسون بیماری درناکی نیست و این دردها ارتباط مستقیم با بیماری ندارد و این موارد از عوارض ثانویه پارکینسون است.در این افراد می توان از انواع مختلف دستگاه های کاهش درد استفاده نمود که عبارتند از:

1. تنس (مهمترین دستگاه در این زمینه)
2. دستگاه لیزرتراپی
3. دستگاه مگنت تراپی
4. دستگاه آی آر
5. سایر دستگاه های موجود در فیزیوتراپی
6. اگر فرد درد و ناراحتی نداشته باشد صرفا تقویت عضلات با دستگاه fes و فارادیک انجام می شود و دستگاه دیگری مورد استفاده قرار نمی گیرد.

کاردرمانی در معلولین جسمی حرکتی

 بیماران و معلولین جسمی حركتی افرادی هستند كه به علل مادرزادی و یا در اثر صدمات و بیماریهای مغز و اعصاب، ارتوپدی و رماتولوژی دچار كاهش دائمی یا موقتی توانائیهای جسمی شده اند و قادر به ادامة زندگی به طور مستقل نمی باشند.اهداف كاردرمانی در این بیماران: جلوگیری از پیشرفت بیماری و معلولیت و بازگرداندن توانائیهای از دست رفته تا حد امكان جهت بازگشت بیمار به زندگی اجتماعی است.در درمان بیماران با اختلالات جسمی سه رویكرد درمانی وجود دارد تا در نهایت بیمار به حداكثر عملكرد مستقل در زندگی دست یابد:

الف: Biomechanical approaches

ب: Sensorimotor approaches

ج: Rehabilitative approaches

الف: رویكرد بیومكانیكال: در درمان بیمارانی كه مشكلاتی در زمینة دامنة حركتی (Rom)،قدرت و تحمل فیزیكی داشته اما سیستم عصبی مركزی (CNS) سالمی دارند بكار می رود. به عنوان مثال در درمان بیماریهای آرتریت روماتوئید ـ آرتروز ـ شكستگی ها، ضایعات دست سوختگی ضایعات اعصاب محیطی ـ سندرم گلین باره ـ ضایعات نخاعی ـ دستیروفی عضلانی.

ب: رویكرد حسی، حركتی: این رویكرد در درمان بیماران با اختلالات حسی ـ حركتی، دركی و شناختی استفاده می شود البته درصورتیكه این اختلالات مربوط به مغز باشد. (بیمارانی كه با اختلالات سیستم عصبی مركزیCNS متولد شده اند و یا دراثر بیماری و یا ضربه به CNS دچار معلولیت شده اند.)

مثال: سكتة مغزی ـ فلج مغزی ـ ضربه مغزی و ….

ج: واژه «Rehabilitation» : به معنی بازگشت به توانائی هاست. بازگشت به حداكثر توانائیهای فیزیكی، ذهنی، اجتماعی، حرفه ای و اقتصادی است كه برای فرد امكان دارد. در این صورت فرد قادر به كار كردن و زندگی با توانائیهای باقیمانده اش می شود. بنابراین هدف برنامه درمانی روی توانائیها تأكید دارد تا ناتوانائیها.

درمان:

الف: ارزیابی: كاردرمانگر براساس تاریخچه مشاهدات عینی و محدودیت های عملكردی كه در بیمار دیده می شود ارزیابی می كند تا هدف و برنامة درمانی تنظیم شود.

ب: آموزش: كاردرمانگر با آموزش در مورد بیماری و پیش آگهی بیماری به بیمار، در مراقبت از خود، درمان علائم بیمار (چه در منزل و چه در محل كار) به كاهش احتمالی عود مجدد علائم و داشتن یك زندگی مستقل كمك می كند.

ج: مدالیته های درمانی: (روشهای درمانی كه احتیاج به حضور مداوم درمانگر ندارند) شامل موارد زیر می باشد:

1ـ پارافین: معالجه با موم گرم برای حرارت دادن بافت تحریك شده، تسكین درد و خشكی مفاصل و افزایش انعطاف پذیری مفاصل دست.

2ـ كیسه های گرم (Hot pack): جهت آرام سازی عضلات و كاهش درد به وسیله گرم كردن بافت های سطحی

3ـ كیسه های سرد (cold pack): برای كاهش التهاب، كنترل التهابهای عودكننده و كاهش درد .

4ـ تحریك های الكتریكی: ایمپالسهای الكتریكی مطمئن برای تحریك انقباضات عضلانی ـ كاهش آماس ـ كاهش ناحیه سفتی عضلانی و برطرف كردن درد می باشد.

د: Procedures : (شیوه های درمانی كه توجه و پیگیری شخص درمانگر را می طلبد) عبارتنداز :

1ـ فعالیت های عملكردی: حركات و وظایف مربوط به فعالیتهای روزمرة زندگی در محل كار و خانه به منظور افزایش دادن دامنة حركتی، قدرت، تحمل، راحتی و توانائیهای عملكردی

2ـ تمرین درمانی: تمرینات وضعیتی و تمرینات اندام فوقانی به منظور افزایش دامنة حركتی و انعطاف پذیری، قدرت و تحمل عضله ها ، تمرینات وزنه در منزل با یك برنامه اصولی و منظم.

3ـ بازآموزی عصبی ـ عضلانی: بهبود بخشیدن عملكرد عصبی ـ عضلانی با استفاده از اصول فیزیولوژی عصب و عضله ـ پیشرفت هماهنگی عضله توسط انواع خاص تمرینات و حركات عملكردی

4ـ ماساژ: تكنیكهای ماساژ با دست، برای كشش و تحت تأثیر قرار دادن بافت نرم به منظور افزایش گردش خون و كاهش درد.

5ـ موبیلیزاسیون (mobilization) بافت نرم و مفاصل: تكنیكهای حركتی و كششی بسیار ویژه برای بافت های نرم و مفاصل به منظور افزایش طول عضله و دامنة حركتی مفاصل.

6ـ اسپلینت: ساخت اسپلینتهای مختلف برای قرار دادن عضله در حال استراحت و افزایش دامنة حركتی مفصل.

هـ: دیگر سرویسهای كه در كاردرمانی داده می شود:

1ـ دادن برنامه های هدفمند منطبق با فرهنگ بیمار برای پیشرفت توانائیهای فرد به منظور انجام دادن فعالیتهای روزمرة زندگی (A.D.C)

2ـ ارزیابی همه جانبه و گسترده از محیط خانه و محل كار و توصیه های لازم برای ایجاد تطابق.

3ـ ارزیابی و درمان برای انجام فعالیت های كاری.

4ـ توصیه و آموزش در استفاده از تجهیزات تطابقی برای جایگزین كردن توانائیهای از دست رفته.

5ـ راهنمایی اعضاء خانواده و همراهان با ارائه روشهای مؤثر و ایمن برای مراقبت فرد.

آسیب های ورزشی و توانبخشی
آسیب های ورزشی هنگام ورزش کردن رخ می دهند. اغلب، کودکان در معرض خطر این نوع آسیب ها هستند، اما بزرگسالان نیز می توانند به آنها دچار شوند.انواع آسیب های ورزشی برخی عوامل ممکن است خطر بروز آسیب های ورزشی را افزایش دهد، از جمله:عدم تحرک کافی,ورزش های تماسی,عدم تمرینات نرمشی قبل از ورزش

صدمات مختلف ورزشی باعث ایجاد علائم و عوارض مختلف می شود. شایع ترین انواع آسیب های ورزشی شامل موارد زیر است:شکستگی. شکستگی استخوان به عنوان استخوان های شکسته نیز شناخته می شود.در رفتگی. آسیب های ورزشی ممکن است استخوانی را در بدن جابجا کند که می تواند دردناک باشد و منجر به التهاب و ضعف شود.پارگی تاندون آشیل. تاندون آشیل یک تاندون نازک و قدرتمند در قسمت پشت مچ است. در طول ورزش، این تاندون می تواند شکسته یا پارگی ایجاد کند.

در این شرایط ممکن است منجر به بروز درد ناگهانی، شدید و اختلال در راه رفتن شود. اسپرین ها Overstretching یا پاره شدن رباط. پاره شدن رباط بیشتر در نتیجه یک پیچ خوردگی ایجاد می شود. رباط ها قطعاتی از بافت هستند که دو استخوان را به یکدیگر متصل می کنند.کشیده و یا پاره شدن تاندون و یا عضلات. تاندون ها، تارهای ضخیم و فیبری از بافت هستند كه استخوان را به عضله وصل می كنند. کشیده و یا پارگی تاندون ها معمولاً با پاره شدن رباط ها اشتباه می شوند.جراحات زانو. هرگونه جراحتی که نحوه حرکت مفصل زانو را مختل کند می تواند یک آسیب ورزشی باشد. جراحات زانو می تواند از یک سطح بزرگ تا پارگی در عضلات یا بافت های زانو متغیر باشد.ماهیچه های متورم. التهاب یک واکنش طبیعی در برابر آسیب است. ماهیچه های ملتهب نیز ممکن است دردناک و ضعیف باشند.

درمان جراحات ورزشی

روش RICE یک روش درمانی معمول برای آسیب های ورزشی است. RICE مخفف موارد زیر می باشد:استراحت کردن,استفاده از بسته های یخ,قرار دادن پاها در سطحی بالاتر از بدن,فشرده سازی یا استفاده از جوارب های واریس این روش درمانی برای صدمات خفیف ورزشی مفید است. برای نتیجه گیری بهتر می توانید طی 24 تا 36 ساعت اول پس از آسیب دیدگی، روش RICE را دنبال کنید.

این راهکار درمانی می تواند به کاهش تورم کمک کرده و از بروز درد و کبودی اضافی در روزهای اولیه پس از آسیب ورزشی جلوگیری کند.هر دو داروی بدون نسخه و یا تجویزی برای درمان آسیب های ورزشی در دسترس هستند. بیشتر آنها از درد و التهاب ناشی از آسیب ورزشی جلوگیری می کنند.RICE مخفف کلمه ای است که بسیاری از مربیان و ورزشکاران ورزشی از آن برای یادآوری نحوه درمان یک آسیب جزئی عضلانی استفاده می کنند. مخفف استراحت، یخ، فشرده سازی و بالا بردن است.استراحت یکی از موثرترین راه های شروع روند بهبودی اسیب های ورزشی است. ماهیچه مصدوم به ویژه در اولین ساعت ها در برابر صدمات بیشتر ضعیف و آسیب پذیر خواهد بود. از حرکت دادن آن خودداری کنید

یخ مزایای استفاده از یخ بعد از تحمل آسیب دیدگی در دو یا یک روز اول بیشتری است. یک کیسه یخ خرد شده، یک کیسه سبزیجات یخ زده یا یک بسته یخی را برای آسیب دیدگی خود بمالید. به کاهش درد و جلوگیری از تورم با کاهش جریان خون به منطقه کمک می کند. برای جلوگیری از سرما زدگی، هرگز یخ را مستقیماً روی پوست لخت خود قرار ندهید. در عوض، قبل از قرار دادن آن در ناحیه آسیب دیده، آن را با یک پارچه نازک یا حوله بپیچانید. به طور هم زمان ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یخ بمالید و بگذارید پوست شما به دمای عادی بین یخ زدن بازگردد.

فشرده کردن یک باند الاستیک پیچیده و محکم در اطراف آسیب دیدگی شما می تواند با جلوگیری از ایجاد مایعات، تورم را به حداقل برساند. همچنین با نگه داشتن ناحیه آسیب دیده تا حدودی بی حرکت می تواند به کاهش درد کمک کند. بانداژ ممکن است برای بی حرکت کردن منطقه آسیب دیده به طور کامل کافی نباشد، اما به شما حمایت می کند و به شما یادآوری می کند که همچنان آن را حفظ کنید.

اگر بانداژ باعث سوزن شدن یا بی حسی می شود، آن را برداشته و بازتر آن را بازنویسی کنید. نباید آنقدر محکم باشد که باعث ناراحتی شود یا در جریان خون شما اختلال ایجاد کند. حتی فشرده سازی ملایم می تواند به جمع آوری مایعات در اطراف آسیب کمک کند.
بالا بردن بالا بردن صدمه بالاتر از سطح قلب شما باعث می شود تورم به حداقل برسد و با تخلیه مایعات از ناحیه به بیرون بروید.

اگر نمی توانید آن را بالاتر از قلب خود بلند کنید، سعی کنید منطقه آسیب دیده را در همان سطح قلب خود و یا نزدیک آن نگه دارید. اگر به آسیب دیدگی باسن یا باسن خود آسیب دیدید، سعی کنید با یک بالش در زیر باسن و پایین کمر دراز بکشید تا به بلند کردن آن کمک کند. در شرایطی که احساس می کنید آسیب ورزشی شما شدید هستند به پزشک مراجعه کنید.

آسیب دیدگی مفاصل می تواند منجر به بروز برخی علائم شود از جمله:

1. بی ثباتی
2. تورم و درد شدید
3. ضعف یا عدم توانایی در قرار دادن وزنه بر روی مفصل
4. توده های قابل مشاهده، برآمدگی ها یا سایر ناهنجاری ها
5. هنگام استفاده از مفصل، صداها خرد شدن احساس می شوند.

در صورت بروز هر نوع اختلال در تنفس، سرگیجه و تب در پی آسیب دیدگی و صدمات ورزشی به پزشک مراجعه کنید. آسیب های جدی ورزشی ممکن اس به جراحی و فیزیوتراپی نیاز داشته باشد. اگر جراحت در طی دو هفته بهبود نیافته، به پزشک مراجعه کنید.

روز بعد از آسیب دیدگی روز بعد از آسیب دیدگی اغلب دردناک است. تورم به احتمال زیاد چند ساعت تا چند روز پس از آسیب دیدگی اتفاق می افتد. کبودی تا چند ساعت اول ادامه خواهد یافت و ممکن است روز بعد بسیار بیشتر شود و حتی امکان دارد کل منطقه را به یک رنگ بنفش یا سیاه عمیق تبدیل کند. برای 48 تا 72 ساعت اول پس از آسیب دیدگی، از روش درمانی RICE استفاده کنید. در این مدت، باید ناحیه آسیب دیده را با یک باند محکم نگه دارید، در صورت امکان آن را بالا نگه دارید و هر چند ساعت یخ بمالید. اگر درد را تجربه می کنید،

یک مسکن ضد التهاب بدون نسخه مانند آسپرین یا ایبوپروفن مصرف کنید. استامینوفن همچنین می تواند به تسکین درد کمک کند، اما التهاب را کاهش نمی دهد.در طول سه روز اول پس از یک آسیب ورزشی، گرما را به ناحیه وارد نکنید. گرما می تواند گردش خون را افزایش داده و تورم را بدتر کند.

یک هفته بعد از آسیب دیدگی آسیب های ورزشی معمولاً طی ۷۲ ساعت بهبود می یابند. تا روز سوم، احتمالاً درد، تورم و کبودی شما فروکش خواهد کرد. تغییر رنگ کبودی های شما نشان دهنده نشت خون است که در اثر آسیب دیدگی در دام شما افتاده است.پس از کاهش تورم، می توانید بسته های حرارتی متناوب را با یخ شروع کنید.

استفاده از گرما باعث گردش خون در ناحیه آسیب دیده می شود و به رساندن اکسیژن و مواد مغذی برای حمایت از روند بهبود کمک می کند. گرما و یخ هر دو می توانند به کاهش درد کمک کنند و بسیاری از مربیان توصیه می کنند هر چند ساعت یک بار آنها را متناوب کنید.هنگامی که تورم کمتر شده است، می توانید باند فشرده سازی خود را نیز برداشته و شروع به تمرین ملایم ناحیه آسیب دیده کنید. با کشش ملایم ناحیه به آرامی شروع کنید و هرگز آن را تا حد درد فشار ندهید. بی حرکتی صدمات طولانی مدت می تواند باعث سفتی و از بین رفتن قدرت شود. شما می توانید در اسرع وقت حرکت در منطقه آسیب دیده یا پیاده روی معمولی شروع کنید.

پیشگیری از آسیب های ورزشی

بهترین راه برای جلوگیری از آسیب های ورزشی گرم کردن صحیح و انجام تمرینات کششی است. ماهیچه های سرد مستعد فشار زیاد و شکستگی هستند. عضلات گرم انعطاف پذیرتر می باشند و می توانند حرکات سریع، خم ها و پرش ها را تحمل کنند و احتمال آسیب دیدن آن ها کمتر می شود.

همچنین برای جلوگیری از صدمات ورزشی این مراحل را انجام دهید:از تکنیک مناسب استفاده کنید.روش مناسب حرکت و تکنیک های مناسب در طول ورزش یا فعالیت خود را بیاموزید. انواع مختلف ورزش نیاز به موقعیت و حالت های مختلفی دارد. به عنوان مثال، در برخی از ورزش ها، خم کردن زانوها در زمان مناسب می تواند به جلوگیری از آسیب دیدگی به ستون فقرات یا باسن کمک کند.از تجهیزات مناسب برخوردار شوید.

برای انجام تمرینات ورزشی سعی کنید کفش های مناسبی بپوشید و مطمئن شود که از تجهیزات ورزش مناسبی برخوردار هستید. کفش نامناسب می تواند خطر آسیب دیدگی را افزایش دهد.زیاده روی نکنید.اگر صدمه دیدید، بهتر است تا قبل از بهبودی کامل از انجام تمرینات سنگین خودداری شود. سعی نکنید درد را انکار کنید. به یاد داشته باشید که بعد از انجام فعالیت های ورزشی خودتان را خنک کنید. روش خنک کردن معمولاً شامل انجام همان حرکات کششی و تمریناتی است که هنگام گرم شدن انجام می دهید.
فعالیت ورزشی را به آرامی شروع کنید.بعد از بهبودی در شروع کردن فعالیت های ورزشی زیاد عجله نکنید. استراحت بیش از حد ممکن است بهبودی را به تأخیر بیندازد. بعد از 48 ساعت اولیه بعد از RICE، می توانید از گرما استفاده کنید تا به آمادگی عضلات کمک کنید. به آرامی فعالیت ها را انجام دهید و به ورزش مورد علاقه خود بازگردید.
شیوع آسیب های ورزشی آسیب های ورزشی در بزرگسالان و کودکان جوان بیشتر دیده می شود. طبق گزارش بهداشت و درمان کودکان استنفورد هر سال بیش از ۵ میلیون کودک و نوجوان به عنوان بخشی از فعالیت های ورزشی یا فعالیت های بدنی مجروح می شوند. یک سوم از آسیب های کودکان نیز مربوط به ورزش است.